<<Սասունցի Դավիթ>>էպոս

<<Սասնա ծռեր>>կամ <<Սասունցի Դավիթ>>էպոսը կամ դյուցազնավեպը ստեղծվել է ժողվրդական բանահյուսության հիման վրա:Էպոսի գաղափարական ոգին հայ ժողովրդի մաքառումն է թշնամիների դեմ`ժողովրդի ազատության և անկախության,հայրենիքի և պետականության պահպանման:Էպոսը բաղկղցած է չորս ճյուղից:

<<Սանասար և Բաղդասար>>

<<Մեծ Մհեր>>

<<Սասունցի Դավիթ>>

<<Փոքր Մհեր>>

Էպոսը գրի է առել առաջին անգամ Գարեգին Սրվանձտյանցը`1874թ-ին <<Սասունցի Դավիթ>>կամ <<Մհերի դուռ>> վերնագրով:Գրի է առել Մանուկ Աբեղյանը 1889թ,Հովսեփ Օրբելին 1939թ:

Էպոսի հայրենիքը համարվում է Վանա լճի ավազանը,նրանից հարավ-արևմուտք և հյուսիս-արևելք ընկած գավառները`Սասուն,Մուշ,Բաղեշ,Մոկք,Շարախ,Վան,Հայոց ձոր,Խլաթ,Արճեղ,Մանազկերտ,Ալաշկերտ,Բայազետ:

X|X-XXդդ գավառներից պանդխտած և գաղթած վիպասացների ու նրանց սերունդների միջոցով <<Սասնա ծռերն>>անցել է Արևելյան Հայաստան:

Հայ գրողներից էպոսը մշակել են

1Հովհաննես Թումանյան <<Սասունցի Դավիթ>>

2Ավետիք Իսահակյան <<Սասմա Մհեր>>

3Եղիշե Չարենց<<Սասունցի Դավիթ>>

4 Նաիրի Զարյան <<Սասնա Դավիթ>>

5Վաղարշ Վաղարշյան <<Սասունցի Դավիթ>>

6Հմայակ Սիրաս <<Սասունցի Դավիթ>>