Աղվեսը եվ կաքավը
Աղվիս զկաքավ պռնից։
Կաքավ ըսաց․-Աղվիս,ինչ՞ տ էնիս։
Ըսաց․-Քի տ ուտիմ։
Ըսաց․-Փառք տու աստուն,նուր զի կի։
Ինչ փառք իտու աստուն,կաքավ բերնեն թռավ։
Աղվիս դարձավ,ըսաց․-Էնու տուն ավիր ըլի,ինչ չուր կուշտ չուտը,փառք տա աստուն։
Գայլն ու իր ճուտը
Գայլն ու իրա ճուտը նստած ին,թամաշա անըմին օչխարին։
Գելն ասեց․-Նստենք․սուրուն թո մոտենա,մինը բռնենք,ուտենք։Ճուտը վե կացավ․-Այ՜ հա՜յ, էդ ինչքամ ա,ասեց։-Հազար-էրկու հազար հատ կըլնի։
Ասեց․-Ընդոնց մերն քանի՞սն ա բերըմ,որ էսքան էն էլե։
-Յան մեկը, յան էրկուսը,ասեց․—Պա դու ինչքամ էս բերըմ,ասեց ճուտը․—Օխտը,ութը հատ բերըմ եմ,ասեց․—Պա որ էդքամ ես բերըմ,իմ ախպրտանքը ու՞ր են։
Ասեց—Ընդոնք հալալ են․սուրու են բռնըմ․մենք հարամ ենք․վախըմ եմ քեզանից էլ խեր չտենամ։